پښتو د پراختيا په پوړيو کښي Pashto
under utveckling
پښتونخوا ته د عربو د نفوذ نه وروسته د عربي او عربي ادبياتو له خوا
ورو ورو د پښتو ادبياتو ساحه ور تنګه شوه . د پښتو ادبيات يوازي د
فولکلور په ډول د عامو پښتنو په سيمو کښي ساتل کېدل چي د يوه څخه بل ته
په شفاهي ډول نقل کېدل . پدې ډول پښتو د پرديو ژبو د يرغلو څخه خوندي
وه . د دغه وخت د خوږو اشعارو څخه زموږ په لاس کښي يوازي د امير کروړ
يو حماسي شعر ( د دوهمي پېړۍ پيل ) او ځيني نور ، ډېر لږ اثار دي .
د سوريانو او غوريانو په وخت کښي د السرواني ، اسعد سوري ، ښکارندوی ،
تايمني او د پښتو د نورو پياوړو شاعرانو د روزني او پالني زانګو د
شاهانو دربارونه وه . پدغه دربارونو کي پرته له پښتو نه په بله ژبه خلک
نه پوهېدل . د دوی ژبه سوچه پښتو وه او د دوی د منطقې ژبه د فارسي او
عربي ژبو د نفوذ څخه ساتل شوې وه .
پښتنو شاهانو په هند کښي نه يوازي د هند ابادۍ او مدنيت ته خدمت کړئ
بلکي په خپلو دربارونو کښي يې پښتو هم پاللې ده .
هجري لسمه او يوولسمه پېړۍ د پښتو د روزني او د پښتو ادبياتو د پرمختګ
طلايي پېړۍ ګڼل کيږي . پدغه وخت کښي موږ د پښتو له پاره دوه
چاپېريالونه ټاکلای شو :
منبع : د افغانستان ژبي او تکمونه ( دوست شينواری )
|